به نقل از «خبرگزاری دانشجو»

روایتی خواندنی از سه روز عاشقی زوج‌های دانشجو در جوار امام هشتم/ وقتی با یک «بله» به دو آرزو می‌رسند!

تاریخ انتشار: ۱۶ دی ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۲۲۵۴۴۵۱

بیست و دومین دوره ازدواج دانشجویی این روز‌ها در مشهد مقدس در حال برگزاری است، زوج‌های جوان دانشجو به همت نهاد رهبری کشور دور هم جمع شدند تا جشن ازدواج خود را در کنار آمام مهربانی‌ها بگیرند.

گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو-امید ملایی؛ دل‌های بزرگی دارند؛ با این که خیلی جوان هستند با ایمان به وعده‌های الهی آستین همت بالا زده اند، در زرق و برق دنیا غرق نشده اند که اگر شده بودند، همچنان در تجرد و خیالات موهوم خود بودند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

از همه چیز مطلع اند از گرانی‌ها گرفته تا نیاز‌های اولیه برای شروع با هم بودن، اما با این حال دل به دریا زده اند و رهسپار بهشت شده اند، به امید همراهی با همسفری بهشتی...

دوباره مشهد الرضا میزبان شده است، میزبان نوعروسان و تازه داماد‌هایی که دانشگاه حلقه وصل آن‌ها بوده است، این دانشجویان، میهمانان بیست و دومین دوره مراسم ازدواج دانشجویی کشور با عنوان «همسفر تا بهشت» اند.

سه روز میهمان مشهد و همجوار علی بن موسی الرضا هستند؛ خرسندند، آنقدر که سعی دارند همه این لحظه هایشان را ثبت کنند، بهترین خاطرات با هم بودن را در کنار مولای شان و در قطعه‌ای از بهشت به جشن نشسته اند؛ گوشی‌های همراه بهترین ابزار ثبت خاطرات این روز‌ها در تمامی ساعات آن‌ها را همراهی می‌کنند.

دم دمای غروب که می‌شود فرشته‌هایی با چادر‌های سپید در ورودی‌ها صف می‌کشند یک به یک با چشمانی به نم نشسته و با عرض ادب به سلطان توس وارد حریم رضوی می‌شوند از آن سو تازه داماد‌های بشاش به دنبال نوعروسان خود می‌آیند و از همان ابتدای ورود دست در دست یکدیگر و در کنار مضجع شریف رضوی با یکدیگر پیمان می‌بندند.

پیمان با هم بودن در همه سختی‌ها و خوشی ها، پیمان وفاداری، پیمان با اخلاق بودن و برای توفیق در این عهد حضرت رضا (علیه السلام) را شفیع خود نزد خدا می‌خوانند، پرنده‌های عاشق دو به دو با یکدیگر راهی می‌شوند و با حرکت در یک خط، صف عاشقانه‌ای را ترسیم می‌کنند.

زوج‌های جوان در میان نگاه پر شور و شعف زائران و مجاوران همراه با زمزمه‌های خوشبختی راهی رواق حضرت زهرا سلام الله علیها؛ پاتوق زوج‌های دانشجو می‌شوند.

نوعروسان و تازه داماد‌ها در این رواق پای منبر بزرگانی، چون حجت الاسلام ماندگاری، راشد یزدی و ... درس اخلاق و باهم به نیکی زیستن را می‌آموزند.

متنعم شدن از خوان پر برکت حضرت علی بن موسی الرضا آرزوی هر زائر و مجاوری است، انگار آرزوی این زوج‌های جوان نیز با حضور در میهمان‌سرای حضرت محقق می‌شود.

عاقبت بخیری، آرزوی زوج‌های جوان
پابوسی و زیارت حضرت رضا علیه السلام مهمترین برنامه زوج‌های جوان است، دو به دو و گروه گروه مشرف می‌شوند؛ هر یک در دل نجوایی دارد. برخی، چون مسافران از راه رسیده چمدان دل را می‌گشایند و دعا‌ها و خواسته‌هایی را که نزدیکان همراشان کرده اند به حضرت می‌رسانند. یک به یک منتقل می‌کنند و حالا نوبت واگویه‌های شخصی عروس و دامادهاست، از داشته‌ها و نداشته‌ها می‌گویند و از عاقبت به خیری که انگار طلب همه آن‌ها است.

شب اول با دنیایی از خاطره به اتمام می‌رسد و صبح روز بعد دوباره گرد هم می‌آیند، اما این بار در همایشی آموزشی با حضور اساتیدی خبره در امر تربیت حوزه خانواده، اندوخته‌های شان بیشتر می‌شود سپس در کارگاه‌های پیش بینی شده به تلاش می‌نشینند برخی برتر می‌شوند و لایق جوایز، اما زیارت پای ثابت همه این سه روز است دوباره راهی زیارت و خلوت می‌شوند، برخی در تلاش اند تا بیشترین زمان شان را در بهترین مکان یعنی حرم مطهر سپری نمایند.

زیارت سحرگاهی روز سوم از برنامه‌های این اردوی سه روزه است، زیارت و وداع با امام خوبی‌ها و گردش در شهر حسن ختام این سفر بهشتی است، سفری که هر کدام برای آن نظری دارند.

علی آقا داماد ۲۲ ساله اراکی؛ می‌گوید هیچ گاه تصور نمی‌کردم که شروع بهترین مرحله زندگی ام را در کنار بارگاه منور حضرت رضا علیه السلام جشن بگیرم امیدوارم همه زوج‌های دانشجویی که در این برنامه حضور داشتند به آبروی حضرت رضا علیه السلام طعم خوشبختی را تا پایان زندگی شان بچشند.

مریم، نوعروس ۲۰ ساله‌ای است که معتقد است با یک بله به دو آروز رسیده است، همسری شایسته و زیارت حضرت رضا علیه السلام که آرزوی دیرینه اش بوده است.

مهران، داماد دانشجویی است که ملاک خوشبختی را ایمان و اخلاق می‌داند و خرسند است از اینکه همسری با ایمان و خوش اخلاق نصیبش شده است.

زهرا، بانوی مهران از اتکاء به وعده‌های الهی می‌گوید و امیدوار است لحظات خوشی را در کنار همسرش سپری کند.

دومین گروه زوج‌های دانشجوی بیست و دومین دوره ازدواج دانشجویی سراسر کشور هم با شادمانی به دیار خود بر می‌گردند و با آرزو‌های بسیار راهی می‌شوند و امیدوارند رخت سپید، لباس اولین و آخرینی باشد که در کنار همسفر بهشتی شان بر تن می‌کنند.

منبع: خبرگزاری دانشجو

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت snn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری دانشجو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۲۲۵۴۴۵۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

معلمانِ نیک به خدا نزدیک ترند

دوازدهم اردیبهشت سالروز شهادت استاد شهید مطهری، به عنوان روز معلم نامیده شده است. شاید بتوان گفت در بین همه ادیان آسمانی و مکتب‌های موجود در دنیا، بیشترین سفارش و توصیه به علم‌آموزی و تکریم و تجلیل از حق معلم و استاد، در دین مبین اسلام بوده است.

بنابر آیه شریفه «و علّم آدم الأسماء کلّها» خداوند متعال نخستین معلم است و پیامبران الهی که وظیفه تعلیم آیات الهی را بر عهده دارند، همه معلمان بشریت هستند. مقام معلم آن قدر با ارزش است که پیامبر گرامی اسلام(ص) خود را معلم نامیده است: «إنّما بعثت معلّماً».

40 چهارشنبه را میهمان کلمات گهربار و حیات‌بخش حضرت علی بن موسی‌الرضا(ع) هستیم و همراه خوانندگان، شرح یک حدیث رضوی را در گفت‌وگو با اساتید حوزه و دانشگاه بررسی خواهیم کرد. شرح حدیث این هفته را در محضر استاد حوزه و دانشگاه، حجت الاسلام والمسلمین دکتر محمد باقر ربانی هستیم تا از جام معرفت کلمات رضوی، جان تشنه خویش را سیراب کنیم.

با عرض تبریک روز معّم خدمت شما استاد گرامی، صفحات رواق را منور به روایتی از حضرت رضا(ع) درباره علم آموزی و اهمیت کار معلّمی بفرمایید.

این روز بزرگ که به مناسبت شهادت استاد بزرگ حوزه و دانشگاه حضرت آیت الله شهید مطهری نامگذاری شده است، گرامی می‌دارم و مخصوصاً برای روح پاک آن دانشمند نمونه و دلسوز  پر تلاش، از درگاه خداوند طلب رحمت و رضوان دارم و به همه اساتید کشور عزیزمان ایران، این روز بزرگ را تبریک و تهنیت عرض می کنم. همان‌طور که می‌دانید اسلام، تأکید بسیاری بر ارزش ذاتی علم و تعلیم و تعلم آن دارد تا جایی که بسیاری از آیات قرآن و روایات پیامبر و اهل بیت(ع) در این باره وارد شده است. بنابر آیه شریفه «و علّم آدم الأسماء کلّها»، خداوند متعال نخستین معلم است و پیامبران الهی که وظیفه تعلیم آیات الهی را بر عهده دارند، همه معلّمان بشریت هستند. مقام معلّم آن قدر با ارزش است که پیامبر گرامی اسلام(ص) خود را معلّم نامیده است: «إنّما بعثت معلّماً»

از امام رضا(ع) که خود ملقّب به عالم آل محمد(ص) است و معلم همه بشریت نیز روایاتی در این باب نقل شده که یکی از مهمترین آنها روایتی است که به نقل از پدران خود و آنها هم به نقل از پیامبر گرامی اسلام(ص) نقل فرموده‌اند که آن حضرت فرمود: «طَلَبُ اَلْعِلْمِ فَرِیضَةٌ عَلَی کُلِّ مُسْلِمٍ، فَاطْلُبُوا اَلْعِلْمَ مِنْ مَظَانِّهِ، وَ اِقْتَبِسُوهُ مِنْ أَهْلِهِ، فَإِنَّ تَعْلِیمَهُ لِلَّهِ حَسَنَةٌ، وَ طَلَبَهُ عِبَادَةٌ، وَ اَلْمُذَاکَرَةَ فِیهِ تَسْبِیحٌ، وَ اَلْعَمَلَ بِهِ جِهَادٌ، وَ تَعْلِیمَهُ مَنْ لاَ یَعْلَمُهُ صَدَقَةٌ، وَ بَذْلَهُ لِأَهْلِهِ قُرْبَةٌ إِلَی اللَّهِ، لِأَنَّهُ مَعَالِمُ اَلْحَلاَلِ وَ اَلْحَرَامِ، وَ مَنَارُ سَبِیلِ اَلْجَنَّةِ، وَ الْمُؤْنِسُ فِی اَلْوَحْشَةِ، وَ اَلصَّاحِبُ فِی اَلْغُرْبَةِ وَ اَلْوَحْدَةِ، وَ اَلْمُحَدِّثُ فِی اَلْخَلْوَةِ، وَ اَلدَّلِیلُ عَلَی اَلسَّرَّاءِ وَ اَلضَّرَّاءِ، وَ اَلسِّلاَحُ عَلَی اَلْأَعْدَاءِ، وَ اَلزَّیْنُ عِنْدَ اَلْأَخِلاَّءِ، یَرْفَعُ اَللَّهُ بِهِ أَقْوَاماً وَ یَجْعَلُهُمْ فِی اَلْخَیْرِ قَادَةً». در این روایت زیبا، امام رضا(ع) از قول پیامبر(ص) به ارزش ذاتی علم و لزوم تعلیم و تعلم و دلایل اهمیت علم نزد شارع مقدس اشاره می‌فرمایند. در این روایت، و به جهت مناسبتی که می‌خواهیم در این باره بحث کنیم، به شرح فقره‌ای از این روایت که درباره معلّم و ثواب تعلیم و دلایل این ثواب آمده است اشاره مختصری خواهم داشت.

امام رضا(ع) چه توصیه‌ای درباره شخصیت معلم و اینکه استاد و مربی چه خصوصیاتی باید داشته باشد دارند؟

امام رضا(ع) در جمله «فَاطْلُبُوا الْعِلْمَ فِی مَظَانِّهِ» اشاره نموده‌اند به اینکه در هر جا که مسلمان احتمال دهد علم وجود دارد، باید برای دریافت آن اقدام کند. در جمله بعدی امام اشاره به این موضوع دارند که «وَ اقْتَبِسُوهُ مِنْ أَهْلِهِ» یعنی علم را از اهل آن بگیرید» گر چه با توجه به فقره اول که گذشت، طلب علومی که معارف دینی نیستند حتی اگر نزد مشرک باشند، ضروری و واجب بوده و گمشده عاقل یا مؤمن تلقی شده اند اما علوم مربوط به دین و معارف دینی را باید از افرادی که شایستگی آن را دارند دریافت کرد و با توجه به سخن امیرالمؤمنین علی(ع) که تبعیت از اهل بیت(ع) و عدم پیشی گرفتن از ایشان را توصیه و عقب ماندن از آنها را نهی نمودند، اهل بیت(ع) کارشناسان واقعی علوم دینی بوده و مسلمانان تنها مجاز هستند علوم دین را از ایشان دریافت کنند. چنان که فرموده‌اند: «بر آنها پیشی مگیرید که گمراه می شوید و از آنان پس نمانید که تباه می‌شوید»

امیرالمؤمنین(ع) در جای دیگر فرموده‌اند: «ای کمیل! علم و معارف و اعتقادت را جز از ما نگیر تا از ما باشی». حدیث مزبور، دریافت علم از کسانی که علوم اهل بیت(ع) را نشر می‌دهند رد نمی‌کند، زیرا گرفتن علم از فقها و نشردهندگان علوم اهل بیت(ع) به نوعی گرفتن علوم از اهل بیت(ع) است.

پس معلوم شد که در علم‌آموزی غیر معارف دینی، باید انسان حتی اگر فقط در دست کفار و مشرکان این علم وجود دارد از آنها اخذ کند ولی در علوم دینی، کسب معارف فقط باید از طریق اهل بیت(ع) باشد. پس طلب علمی که واجب شده است بر همه مسلمانان؛ طریقی دارد که رکن اصلی این طریق معلم و استاد است. در ادامه این روایت، برخی امتیازها و نقاط مثبت تعلیم و تعلم بیان شده است.

از این امتیازها مخصوصاً در ثواب شغل معلمی برای خوانندگان رواق بگویید تا جامعه ما، ارزش معلّم را بیشتر بداند و از ایشان تکریم کند؟

حضرت علی بن موسی الرضا(ع) در ادامه اشاره به این مطلب دارند که یاد دادن و آموزش علم به دیگران اگر برای خدا باشد، حسنه و نیکی است «تَعلیمه لِلهِ حَسَنَة؛ یادگیری علم برای خداوند حسنه است». در فقره بعدی حضرت می‌فرمایند که مذاکره علم، تسبیح خداست: «الْمُذَاکَرَةِ فِیهِ تَسْبِیحٌ.» یعنی سر کلاس نشستن و درس معلم و استاد را گوش دادن، همتراز تسبیح خداوند متعال است. در روایات داریم که یک ساعت در طلب علم بودن بهتر از احیای یک شب و یک روز در طلب علم بودن بهتر از سی ماه روزه است. سپس حضرت به یک امتیاز دیگر معلّمان اشاره دارند و می فرمایند، آموزش علم به دیگران، صدقه است: «تَعْلِیمُهُ مِنْ لَا یَعْلَمُهُ صَدَقَهَ» از دیدگاه امام رضا(ع) آموزش علم به افرادی که نمی‌دانند، نوعی صدقه است چرا که صدقه، به کمک مالی محدود نمی‌شود، بلکه شامل هر کار خوبی می‌شود، چنان که در روایت دیگری فرموده‌اند: «کل معروف صدقة».

امتیاز مهم دیگری که حضرت به آن اشاره می‌فرمایند، این است که معلم اگر علم خود را به اهل آن یاد بدهد و آنها را تربیت کند، موجب قرب و نزدیکی او به خداوند می‌شود و می‌توان گفت معلمانِ نیک، به خدا نزدیکترند. جمله «بَذلُهُ لِأَهْلِهِ قُرْبَةٌ إِلَی اللهِ» دلالت بر این مطلب دارد.

بنا بر آنچه گفته شد، مقام معلم بسیار بالا و والا است و همان طور که مرحوم امام خمینی(ره) فرمودند: «معلمی شغل انبیاست». یعنی اگر بخواهیم کسی و شغلی را همتراز شغل انبیاء معرفی کنیم، شغل شریف «معلمی» است.

با توجه به این حدیث شریف، خطاب به جامعه و مسئولان و نیز معلمان عزیز چیست؟

گرچه فرصت و مجال بسیار کوتاه بود تا این حدیث زیبا و پر معنا را شرح دهیم، لیکن خلاصه و پیام آن را می‌توان برای معلمان عزیز این دانست که قدر این شغل مهم را بدانند و آن را با هیچ بهای مادی تعویض ننمایند و اخلاص و تقرب الهی را هدف خود در این شغل مهم قرار دهند. پیام دوم خطاب به مسئولان و جامعه است، همان گونه که احترام و تجلیل از انبیای الهی لازم است، باید جانشینان آنان در تعلیم و ارشاد دیگران به معرفت و بینش را تکریم و تعظیم کنند و به گونه‌ای شود که شغل معلمی در جامعه از احترام و ارزشی فوق‌العاده برخوردار شود.

منبع: روزنامه قدس مریم احمدی شیروان